نسیم سعادت - کارشناسی ارشد رشته پژوهش هنر

همه هنرها به طور عرضی با همدیگر ارتباط دارند، چراکه منشأ همه آنها تجلی زیبایی است. معماری، هم فضای مادی ایجاد می کند و هم فضای معنوی. در حالی که موسیقی فقط فضای معنوی ایجاد می کند. به عبارت دیگر موسیقی، معماری زمان و معماری، موسیقی مکان است. اساس معماری به نوع دید طراح اثر و نوع نیاز استفاده کننده برمی گردد و اساس موسیقی نیز بر نوع نگاه موسیقیدان و خالق اثر و نوع مخاطب (شنونده) بنا می شود. یکی از تفاوتهای بنیادی بین موسیقی و معماری، در این است که موسیقی، تلفیق ریتم و ملودی است؛ گاهی ملودی متاثر از ریتم است و گاهی ریتم متاثر از ملودی. اما معماری فقط ریتم دارد و فاقد ملودی است. مثلا در معماری ساده ترین نوع ریتم، تکرار منظم عناصر معماری در امتداد یک خط مستقیم است. گاهی با ایجاد یک عنصر در فضای معماری و جلب توجه بیننده ، عامل مکث و سکون را می توان پدید آورد ( قرار گیری یک اثر هنری در راستای یک مسیر حرکتی). در این مقاله - که بر اساس روش تحقیق تحلیل محتوایی انجام شده است - به بررسی تطبیقی معماری و موسیقی، که سرآمد دنیای هنر هستند پرداخته شده است. همچنین مقایسه ی رابطه ی مفهومی میان این دو هنر از دیگر محورهای این مقاله است. اینکه چه رابطه ای بین فضای فیزیکی معماری و فضای غیر فیزیکی موسیقی وجود دارد؟ موسیقی ای که به معماری می گراید کدام است؟ موسیقی و معماری چه تاثیراتی بر هم می گذارند؟ و ... سوألاتی هستند که تلاش شده در این مقاله به آنها پاسخ داده شود.

مفهوم موسیقی، فضای معماری، ریتم، ملودی، مقایسه محتوایی، فضای فیزیکی و غیر فیزیکی