بررسی تأثیر اعتماد سازمانی بر افزایش سرمایه فکری (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه پیام نور واحد تبریز)

در محیط رقابتی امروز که مبتنی بر اقتصاد دانش بنیان است، دانش و سرمایه های فکری سازمان به عنوان مزیت رقابتی برای سازمان ها شناخته می شود. سرمایه فکری محرک کلیدی برای رقابت و بهبود عملکرد دانشگاهی است. سازمانی که قادر به توسعه سرمایه فکری خود نباشد قادر به بقا نخواهد بود و اعتماد سازمانی نقش بنیادی در توسعه سرمایه فکری سازمان دارا می باشد. لذا این پژوهش با هدف تعیین رابطه اعتماد سازمانی با سرمایه فکری در دانشگاه پیام نور تبریز انجام پذیرفت. با توجه به اهمیت سرمایه های فکری در سازمان ها به عنوان گردانندگان دیگر سرمایه ها و نقش اعتماد کارکنان به نرسیدن به اهداف سازمان، در پژوهش حاضر به بررسی اعتماد سازمانی و ابعاد سرمایه فکری پرداخت شده است. این تحقیق یک تحقیق پیمایشی از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری 100 نفر از کارکنان دانشگاه پیام نور تبریز می باشد که از بین آنها 79 نفر به عنوان نمونه با استفاده از جدول مرغان انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه می باشد. ابتدا فرض نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کای دو کف مورد تأیید قرار گرفت سپس رابطه بین اعتماد سازمانی و سرمایه فکری با ضریب هم بستگی پیرسون 0/803(ضریب تعیین 67/9) در سطح معنی داری 0/01 به دست آمد. به عبارت دیگر 65% واریانس متغیر سرمایه فکری از متغیر اعتماد سازمانی قابل پیش بینی است و با تحلیل رگرسیون به دست آمده ضریب استاندارد شده Beta ، 53% می باشد که میزان تأثیر اعتماد سازمانی بر افزایش سرمایه فکری را نشان می دهد.

Keywords:

اعتماد سازمانی , سرمایه فکری , سرمایه انسانی , سرمایه ساختاری , سرمایه رابطه ای