مهدی مهری - فوق لیسانس حسابداری، گروه حسابداری واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه

رویه های محافظه کارانه به عنوان عاملی مؤثر در فعالیت های مالی و تصمیم گیری محسوب می گردد. تلقی مزبور بر این استدلال استوار است که رویه های انتخابی توسط مدیریت عملکرد آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. محافظه کاری که در اعمال احتیاط در شناسایی و اندازه گیری درآمد، هزینه، دارایی ها و بدهی ها دلالت دارد ، یکی از مهم ترین میثاق های محدودکننده صورت های مالی به شمار می رود. میزان اطلاعاتی که مدیران شرکت های مختلف ممکن است وقتی نماینده ای میان شرکت ها متفاوت است. توانایی و فرصت مدیران جهت محدود نمودن اطلاعات خصوصی شرکت باعث ایجاد عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهامداران می شود. هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین محافظه کاری شرطی و غیره شرطی بر این است که سقوط قیمت سهام است. روش این پژوهش از نوع توصیفی، پیمایشی و از نوع همبستگی بود از نظر هدف از نوع پژوهش های کاربردی است. دوره زمانی پژوهش شامل پنج سال متوالی از 1388 الی 1392 و نمونه آماری پژوهش شامل 121 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این است که بین محافظه کاری شرطی و غیره شدید و ریسک سقوط قیمت سهام، رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داده است در شرایطی که بین مدیران و سرمایه گذاران عدم تقارن اطلاعاتی وجود دارد تأثیر محافظه کاری شرطی و غیره شرطی جهت کاهش ریسک ثبات قیمت سهام افزایش می یابد.

محافظه کاری شرطی، محافظه کاری غیرشرطی، عدم تقارن اطلاعاتی