استفاده از لگومینه ها به عنوان خوراک دام

تقاضا برای گوشت طبق پیش بینی های مؤسسه بین المللی امنیت غذایی بین سال های 1995-2020 در حال افزایش است. افزایش تقاضا برای گوشت طیور 85 درصد گوشت گاو 50 درصد و برای گوشت خوک تا 45 درصد در این دوره زمانی خواهد بود. موسسه فوق همچنین نرخ رشد جمعیت را تا 2020 به مقدار 97/5 درصد در کشورهای در حال توسعه تخمین زده است. این جمعیت 84 درصد از جامعه جهانی را در این دوره زمانی در بر خواهد گرفت. رشد درآمد، شهرنشینی، تغییرات در شیوه زندگی و ترجیحات غذایی علاوه بر ادامه رشد جمعیت تقاضا برای گوشت را تا سال 2020 در کشورهای در حال توسعه دو برابر خواهند کرد. دیگر عوامل برای تغییر در بخش مواد غذایی مربوط به کشاورزی شامل پیشرفت های در فن آوری، الزمات قانونی، فشارهای سازمان ها و نهادها، ملاحظات زیست محیطی، تأثیرات جهانی شدن، رقابت و مداخلات سیاسی است. همه این عوامل به مقدار کم یا زیاد، بر روی به اصلاح انقلاب محصولات دامی مؤثر خواهند بود. منابع خوراک دام آینده و عرضه برای حمایت از رشد پایدار تولیدات دامی و همچنین روش های دامپروری از عوامل ادامه نگرانی مداوم بشر هستند. فراهم کردن پروتئین و عرضه آن یک نگرانی خاصی است بخصوص وقتی که محدودیت های برای گوشت باشد. غذاها دامی با منشأء حبوبات منابع با ارزش برای دام ها هستند. دانه کامل اغلب لگومینه ها و یا کنجاله دانه های روغنی همانند بادام زمینی، سویا که پس از استخراج روغن آنها بدست می آید به عنوان کنسانتره پروتئینی در جیره دام ها استفاده می شود، منبع غنی از انرژی و اسیدهای آمینه هستند. همچنین بقایای لگومینه ها پس از استحصال دانه بعد از برداشت به عنوان منابع علوفه ای در تغذیه دام بکار می روند.

Keywords:

بقایای حبوبات , تغذیه دام , عوامل ضد تغذیه ای , کنجاله ها , لگومینه ها