مجنبی جوادی - دانشجوی کارشناسی ارشد معارف اسلامی و مدیریت دولتی و سیاستگذاری عمومی دانشگاه امام صادق (ع)

این مقاله به این سؤال بنیادین در سیاست گذاری مبتنی بر شواهد می پردازد. وای دانشمندان و خط مشی گذران می توانند با همدیگر کار کنند؟ در ابتدا یک سناریو مطرح می شود که در آن بیان ذهنیت های مختلف و موارد ضروری برای دانشمندان و خط مشی گذران می پردازیم. سپس به بحث در زمینه موضوعات مختلف و راه حل هایی برای این که آیا و چگونه خط مشی گذران و دانشمندان می توانند با همدیگر کار کنند می پردازیم. دانشمندان و خط مشی گذران دارای اهداف کلان نگرش به اطلاعات، زبان ، ادراک از زمان و مسیرهای شغلی متفاوتی هستند. موضوعات مهمی که کار کردن خط مشی گذران و دانشمندان را تحت تأثیر قرار می دهد عبارتند از: عدم رابطه و اعتماد دو طرفه، خوب دیدگاه های مختلف در تولید و استفاده از اسناد و مدارک، با زاویه های مختلف و اینکه آیا باید بین علم و خط مشی رابطه ای وجود داشته باشد؟ راه حل هایی پیشنهاد شده عبارتند از: تأمین انگیزه های جدید برای تشویق دانشمندان و خط مشی گذران برای کار کردن با همدیگر، استفاده از واسطه های دانش (دانشمندان ترجمه)، ایجاد تغییرات سازمانی، تعریف پژوهش در مفاهیم گسترده تر، تعریف مجدد نقطه شروع برای انتقال دانش، توسعه گسترده پاسخ گویی و در نهایت پذیرش پیچیدگی خط مشی گذران. امید آن می رود که بحث و گفتگوی بیشتر در زمینه نظریه مشارکت،نیاز به انگیزه ها، فهم مسائل ناسازگاری، نقش جامعه مدنی و سایر مفاهیم وابسته که به فرصت های جدید برای پیشرفت بیشتر خط مشی و عمل کردن مدرک - بنیان منجر می شود.

خط مشی گذران،دانشمندان،تحول سازمانی،نظام سیاستگداری