تربیت سیاسی مبنای مغفول کرسی های آزاداندشی در دانشگاه ها

حدود یک دهه است که مقام معظم رهبری موضوع کرسی های آزاداندیشی را مطرح کرده اند، اما این موضوع آن گونه که باید جدی گرفته نشده است. یکی از جنبه های مهم تربیت در دانشگاه ها باید مورد توجه جدی قرار گیرد، تربیت سیاسی دانشجویان است. تربیت سیاسی مبنای مفغول کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها است. قبل از برگزاری این کرسی ها باید شیوه گفتمان سیاسی ، شیوه مناظره و بحث آموزش داده شود. همچنین باید جریان شناسی سیاسی به طور مستمر و آکادمیک ارائه شود تا آنها بتوانند با عقبه احزاب سیاسی، شخصیت ها و دیدگاه آنها و تصمیم گیری های بجا و نابجا در دوره های مختلف آشنا شوند و مورد بررسی قرار دهند. در واقع آنچه مد نظر نویسندگان این مقاله از تلفیقی از سه رویکرد کارکردگرایی، تضاد و انتقادی است که در مقاله پیش رو و از این سه کارکرد الهام گرفته شده و نویسندگان بر این باورند که هر سه این کارکردها حائز اهمیت است و باید در تربیت سیاسی گنجانده شود. دامنه تربیت آن قدر وسیع نیست که بتوان برای دست یافتن به اهداف تربیتی آن به هر شیوه و روش متوسل شد. کرسی های آزاداندیشی می توانند ابزاری بسیار مناسب و شایسته در جهت تربیت سیاسی قرار گیرند. مقاله حاضر از حیث روش شناسی تحقیق توصیفی با استفاده از نتایج کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

کرسی های آزاداندیشی , تربیت سیاسی , گفتمان سیاسی , جریان شناسی سیاسی