بررسی عوامل مؤثر بر وقوع خطاهای دارویی و عدم گزارش دهی پرستاران بخش های بستری

مقدمه: خطای دارویی در هر یک از مراحل فرآیند تجویز و توزیع دارو ممکن است رخ دهد. چون یک پرستار در یک شیفت می تواند بیش از 50 دارو را به بیماران بدهد. در خطا اول اشتباهات دارویی قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی نظرات پرستاران نسبت به عوامل مرتبط با عدم گزارش خطاهای دارویی در یکی از بزرگترین بیمارستان های آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به شیوه مقطعی انجام شد. پرسشنامه خطاهای دارویی شامل 66 سوال بود که بین 100 نفر از پرستاران بخش های مختلف بیمارستان که به صورت طبقه ای و تصادفی ساده شده بودند، توزیع شد. در این پژوهش از آماره های توصیفی برای تعیین مهمترین خطاهای رخ داده و دلایل آنها استفاده شد و آزمون های تحلیلی نظیر آنالیز واریانس یک طرفه و تی مستقل برای تعیین رابطه بین عوامل بروز خطاهای دارویی و عدم گزارش دهی خطاها با عوامل دموگرافیک پرستاران به کار گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام گرفت. یافته ها: 87/6% پرستاران مورد بررسی زن، 85/9% متأهل و 47/1% پرستار در گردش بودندم دادن دارو دیرتر یا زودتر از زمان مقرر (48/8%) بیشترین خطای رخ داده ترس از درگیر شدن با مراجع قانونی (1/53±3/48) مهمترین علت عدم گزارش خطا و بارکاری زیاد و انجام کار خارج از توان (1/1±4/18)، مهمتریندلیل بروز خطای دارویی، عنوان شده اند. بحث و نتیجه گیری: اشتباهات دارویی، هر چند جزیی، می تواند باعث عوارض نامطلوبی در بیماران شود و برای کاهش آن برگزاری کلاس های بازآموزی در ارتباط با اطلاعات داروشناسی، تشویق پرستاران در جهت گزارش دهی اشتباهات دارویی و واکنش مثبت مدیران پرستاری نیاز است.

Keywords:

خطاهای دارویی , پرستاران , عدم گزارش دهی , بخش های بستری , بیمارستان آموزشی