بررسی رابطه توسعه حرفه ای با نوآوری آموزشی اعضای هیئت علمی دانشکده های روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاهی دولتی شهر تهران

زمینه: رسالت امروز دانشگاه ها برای ادامه حیات و پرورش هرچه بهتر نیروی انسانی افزایش کمیت و کیفیت خدمات و به تبع آن نوآوری های آموزشی است. در این میان توسعه حرفه ای نقش سازنده ای در ارتقاء دانش و مهارت اعضای هیئت علمی برای دست یابی به ایناهداف بازی می کند. هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه توسعه حرفه ای با نوآوری آموزشی در میان اعضای هیئت علمی دانشکده های روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه های دولتی شهر تهران انجام شده است. روش: جامعه آماری پژوهش را کلیه اعضای هیئت علمی دانشکده های روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه های دولتی شهر تهران تشکیل داده اند که تعداد آنان 232 نفر بود. برای جمع آوری اطلاعات از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با انتصاب متناسب استفاده شد. حجم نمونه بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران 102 نفر برآورد شد. ابزار گردآوری داده ها دو نوع پرسشنامه محقق ساخته توسعه حرفه ای و نوآوری آموزشی بوده است. روش تحقیق توصیف، از نوع همستگی بود و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون دوجمله ای استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که تمامی شش مؤلفه توسعه حرفه ای (توسعه فردی، آموزشی، پژوهشی، سازمانی، اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی) با نوآوری آموزشی همبستگی مثبت و معناداری در سطح آلفای p<0/05 داشته اند. ضمناً نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد 66 درصد تغییرات نوآوری آموزشی به وسیله سه مؤلفه آموزشی، پژوهشی و فرهنگی پیش بینی شدنی است. بحث و نتیجه گیری: توجه به رشد و توسعه حرفه ای اعضای هیئت علمی زمینه را برای بروز نوآوری های آموزشی مهیا می کند و دانشگاه ها در این زمینه نقشی حیاتی دارند.

Keywords:

اعضای هیئت علمی , توسعه حرفه ای , تغییر , نوآوری , نوآوری آموزشی