نظام های مغزی فعال سازی/بازداری رفتاری با واسطه گری کنترل درونی در تدوین مدل خلاقیت

زمینه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نظام مغزی بازداری/ فعال سازی رفتار و کنترل درونی در تدوین مدل الگوی خلاقیت است. روش پژوهش: آماری این پژوهش 324 نفر از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به شیوه چند مرحله ای است که توسط سه ابزار سیستم بازداری/ فعال سازی رفتاری کارور و وایت (1994)، کنترل درونی راتر (1996) و خلاقیت عابدی (1372) مورد بررسی قرار گرفتند. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است که جهت تحلیل نتایج از مدل یابی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتیجه گیری: نتایج مدل برازش یافته نشان داد که سیستم بازداری رفتاری تنها به طور مستقیم کاهش دهنده خلاقیت است و سیستم فعال سازی رفتاری به طور غیرمستقیم با واسطه گری افزایش کنترل درونی ارتقاء دهنده خلاقیت است. نقش واسطه گری کنترل درونی در مدل مذکور بحث و بررسی شد.

Keywords:

خلاقیت , کنترل درونی , نظام مغزی فعال سازی/ بازداری رفتار