مدیریت پسماند در قوانین جاری ایران: سیری بر قوانین وضع شده و دستگاه های دولتی دارای وظایف محوله

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 510

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_HOZAN-1-1_001

تاریخ نمایه سازی: 15 شهریور 1395

Abstract:

مقدمه: مدیریت پسماند یکی از مهمترین چالش های پیش روی جوامع شهری می باشد و در زندگی امروزی بدون وضع قوانین و مقررات مناسب با ضمانت اجرایی که نقش عوامل دخیل به خوبی مشخص شده باشد نمی توان به مدیریت مناسب و کارا امیدوار بود. با داشتن قوانین جامع و اجرای آن، هزینه ها به حداقل می رسد. وضع قانون مدیریت پسماند به عنوان نقطه عطف و نشان دهنده اهمیت نظام حقوقی ایران در توجه به مسئله پسماند و یک سند بالادستی و زیربنای قوانین جدیدتر مورد توجه است. روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، با درنظر گرفتن اهمیت وجود قوانین جامع برای مدیریت پسماند، قوانین و آئین نامه های اجرایی مدیریت پسماند کشور جمع آوری و بازنگری شدند که از نص قوانین و آئیین نامه ها دستگاههای دولتی و وظایف آنها و عدم تحقق وظایف هر یک مشخص گردید. نتایج: نتایج این برررسی نشان داد که 6 وزارتخانه، دو سازمان و یک مؤسسه کشور (وزارت کشور، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت جهاد کشاورزی، وزارت صنعتف معدن و تجارت، وزارت نیرو، وزارت نفت، مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان صدا و سیما) در برنامه مدیریت جامع پسماند خیل هستند. نتیجه گیری: وسعت برنامه، زمان بر بودن و جمع بودن این برنامه منجر شده است که توفیق برنامه وابسته به پیشبرد و انجام وظایف محوله هر یک از ارگان ها باشد و عدم حصول موفقیت حداکثری نیز به همین دلیل است.

Authors

ادریس حسین زاده

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، همدان، ایران

محمدعلی ززولی

عضو هیئت علمی گروه مهندسی بهداشت محیط مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی مازندران

مهدی فرزادکیا

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی ایران- نویسنده مسئول