حذف رنگ راکتیو رد 120 از محلول های آبی با استفاده از خاکستر ساقه زیره
Publish place: Hozan Journal، Vol: 1، Issue: 1
Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 617
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HOZAN-1-1_004
تاریخ نمایه سازی: 15 شهریور 1395
Abstract:
مقدمه: رنگ های سنتتیک در صنایع متعدد استفاده می شوند و صنایع نساجی یکی از بزرگترین تولید کنندگان ترکیبات آلی و رنگی را تشکیل می دهند، به همین دلیل شرایط تصفیه آنها پیچیده و مشکل است. رنگ ها غالباً سمی، سرطانزا، جهش زا و غیرقابل تجزیه بیولوژیک می باشند. در مطالعه حاضر، خاکستر ساقه زیره به عنوان یک جاذب ارزان قیمت جهت حذف رنگ راکتیو رد 120 از محلول های آبی مورد استفاده قرار گرفته است. روش کار: در مطالعه حاضر که یک مطالعه تجربی در مقیاس آزمایشگاهی است، اثر متغیرهای تأثیرگذار از جمله pH (2-12)، زمان تماس واکنش (180minـ5)، مقدار جاذب (1/4g/Lـ0/1) و غلظت اولیه رنگ (200mg/Lـ10) در کارایی حذف رنگ از فاضلاب سنتتیک مورد بررسی قرار گرفت. همچنین رفتار جذب رنگ ها توسط ایزوترم های فروندلیچ و لانگموبر بررسی شد. آنالیز داده ها و رسم نمودارها با استفاده از برنامه اکسل و ضریب تعیین انجام شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد بالاترین کارایی حذف رنگ راکتیو رد 120 از محلول در pH=3، زمان تماس 90 دقیقه و دوز جاذب 0/8 گرم بر لیتر و غلظت اولیه 0mg/L حاصل شد. وقتی که غلظت از 10 به 200mg/L افزایش یابد راندمان حذف از 91/08 به 60/03 درصد کاهش یافت. ایزوترم های تعادل بوسیله معادلات لانگمویر و فروندلیچ آنالیز شد و مشاهده گردید که این آزمایشات از مدل فروندلیچ (R(2)=0.988) پیروی می کند. نتیجه گیری: کارایی بیش از 95 درصدی جاذب تهیه شده در حذف رنگ راکتیو رد 120 از محیط آبی نشان داد که می توان از آن بعنوان یک چاذب طبیعی مؤثر و ارزان قیمت در فرآیندهای تصفیه استفاده نمود. لذا استفاده از این تکنیک جهت حذف آلاینده های رنگی از محیط های آبی پیشنهاد می گردد.
Keywords:
Authors
مرتضی احمدآبادی
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
سمیه راهدار
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران
محمود تقوی
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران- نویسنده مسئول