مصطفی برزیده - دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، گروه ارگونومی، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران
علیرضا چوبینه - نویسنده مسئول- استاد، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، ایران
سیدحمیدرضا طباطبایی - استادیار گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت و تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، ایران

مقدمه: استرس شغلی بر قصد تغییر شغل افراد در سازمان تأثیر دارد. اطلاعات ناچیزی در مورد ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با قصد تغییرشغل در پرستاران ایرانی در دسترس است. این پژوهش با هدف بررسی ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با قصد تغییر شغل در پرستاران انجامشده است.مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، 385 نفر از پرستاران بیمارستان های دانشگاه علو پزشکی شیراز که به روش نمونه گیری تصادفیسیستماتیک انتخاب شدند، شرکت نمودند. نسخه فارسی پرسشنامه محتوای شغلی و پرسشنامه دموگرافیک برای جمع آوری داده ها استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون Mann-Whitney U توسط نرم افزار SPSS نسخه 11/5 استفاده شد. یافته ها: میانگین (انحراف استاندارد) ابعاد آزادی تصمیم گیری (6/50) 58/15، نیازهای روانشناختی (5/14) 38/19، حمایت اجتماعی (3/67) 22/67، نیازهای فیزیکی (2/58) 16/03 و عدم امنیت شغلی (3/85) 7/74 بدست آمد. ابعاد آزادی تصمیم گیری و حمایت اجتماعی در پرستاران مورد مطالعه در سطح پایین و ابعاد نیازهای روانشناختی، نیازهای فیزیکی و عدم امنیت شغلی پرستاران مورد مطالعه در سطح بالا قرار داشتند. بر اساس نتایج بدست آمده، 56/4 درصد افراد مورد مطالعه قصد تغییر شغل خود را داشتند. میانگین امتیاز تمامی ابعاد استرس شغلی با قصد تغییر شغل دارای ارتباط آماری معناداری بودند.نتیجه گیری: در اغلب پرستاران سطح استرس شغلی با بدست آمد و اکثر آنها قصد تغییر شغل داشتند. هرگونه برنامه مداخله ای جهت بهحداقل رساندن قصد تغییر شغل در پرستاران مورد مطالعه می بایست بر کاهش عدم امنیت شغلی و نیازهای فیزیکی شغل و نیز افزایش آزادیتصمیم گیری و حمایت اجتماعی متمرکز شود.

ماکرو ارگونومی، پرسشنامه فارسی محتوای شغلی، تغییر شغل، استرین، ایران