بررسی آلودگی صدا و آسایش آکوستیکی در کلاس های درس دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1391

مقدمه: آلودگی صدا در حین فعالیت آموزشی باعث ایجاد خستگی ذهنی، اختلال در تمرکز و افت یادگیری می گردد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی آلودگی صدا و سطح آسایش صوتی در کلاس های معمول درس و ارائه روش های اصلاحی جهت بهبود شرایط آسایش آکوستیکی می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، سطوح آسایش صوتی از طریق پرسشنامهای با ضریب پایایی 0/77 که توسط 413 دانشجو تکمیل گردید. در 30 کلاس درس در 7 دانشکده دانشگاه علوم پزشکی همدان تعیین شد. اندازه گیری تراز صدا در کلاسهای درس با استفاده از صداسنج مدل TES-1358 مطابق با روش ANSIS12.6 صورت گرفت. یافته ها: تراز صدای زمینه و تراز صدای بیرونی به ترتیب (3dB(A±؛46/97 و (4/8dB(A±؛57/16 بود. میزان تراز صدای زمینه در کلاس ها بالاتر از حد توصیه شده (45dB(A بود (P=0/001). فعالیت های ساختمانی مهمترین منبع ایجاد صدا و اختلال در تمرکز مهمترین عارضه ناشی از صدا بود نسبت سیگنال به صدا در داخل کلاس (3/54dB(A±؛13/14 بود که در مقایسه با حد توصیه شده (15dB(A نامطلوب بود (P=0/001). اختلاف میزان قابلیت فهم گفتار دانشجویان نیز در سطوح مختلف نسبت سیگنال به صدا معنادار بود (P=0/035). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کلاس های درس شرایط آکوستیکی مناسبی ندارند. تراز صدای زمینه در داخل کلاس ها نیز عمدتاً تحت تأثیر صدای خارج ازکلاس قرار داشت. با توجه به آثار زیان آور صدا بر کاهش تمرکز دانشجویان لازم است اقداماتی برای بهبود شرایط آکوستیکی کلاس ها فراهم آید.

Keywords:

آسایش آکوستیکی , کلاس درس , قابلیت فهم گفتار , آلودگی صدا