سیدابوالفضل ذاکریان - استادیار بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران،تهران، ایران
غلام حیدرتیموری - دانشجوی کارشناسی ارشد بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،تهران، ایران
ایمان احمدنژاد - پزشک طب صنعتی نفت، پژوهشکده سلامت صنعت نفت و دانشجوی دکترای مطالعات اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی تهران،تهران. ایران
مرضیه عباسی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد بهداشت حرفه ای، گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران،تهران.ایران

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی ابعاد کیفیت زندگی کاری و ارتباط آن با سطح رضایت شغلی کارکنان شاغل در یک صنعت خودروسازی بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 150 نفر از کارگران شاغل در یکی از صنایع خودروسازی شهر تهران به صورت تصادفی سادهانتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات 3 پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی بودند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و آزمون های آنالیز واریانس، تی، همبستگی و آنالیز رگرسیون استفاده شد. یافته ها: تقریباً 6% افراد بر کاری خود را کاملا سبک 11/3% افراد بار کاری خود را متوسط 60/7% افراد سنگین و 22% بسیار سنگین عنوان نمودند. متوس، رضایت شغلی افراد 13.45±55.94 بود 15/3 (23) افراد دارای رضایت شغلی پایین، 68.7% (103) دارای رضایت شغلی متوسط و 16% (24) دارای رضایت شغلی بالا بودند. بین کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی رابطه معنادار و مثبتی وجود داشت (p=0/001). همچنین وضعیت سلامت عمومی بر عامل رضایت شغلی بیشترین تأثیر را دارا بود. نتیجه گیری: به طور کلی میان کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی رابطه معنادار و مثبتی وجود داشت، به گونه ای که کیفیت زندگی کاری بالاتر،رضایت شغلی بیشتری را برای کارکنان به همراه داشت. همچنین نتایج مطالعه حاضر به نقش و تأثیر مدیریت و سرپرستان برای انجام مداخلاتمؤثر به منظور بهبود کیفیت زندگی کاری و رضایت شغلی تأکید دارد. بنابراین انجام مطالعات بیشتر برای شناسایی دیگر عوامل مؤثر بر کیفیتزندگی کاری و رضایت شغلی پیشنهاد می گردد.

کیفیت زندگی کاری، رضایت شغلی، صنعت خودروسازی