ارتباط درگیری شغلی با ویژگی های جمعیت شناختی معلمان مقطع راهنمایی دالاهو (کرمانشاه) در سال 1392

مقدمه: درگیری شغلی به میزان دلبستگی روانی فرد به شغل خود اطلاق می شود و از دیدگاه ارگونومی، کارکنان با درگیری شغلی بالا به شغلشان اهمیتبیشتری داده و عملکرد مطلوب تری دارند. هدف مطالعه حاضر، تعیین میزان درگیری شغلی و ارتباط آن با مشخصاد دموگرافیکی معلمان مقطع راهنماییشهرستان دا هو (کرمانشاه) بود. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی بر روی 211 نفر از معلمان (161 مرد و 50 زن) انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه درگیری شغلی کانونگو جمع آوری گردید. داده ها با آزمون های آماری اسپیرمن، تی تست مستقل و آنالیز وا ریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: معلمان دارای میانگین سن 32/21 و سابقه کاری 8/49 سال بودند. 22/3%، 54/5% و 23/2% معلمان به ترتیب سطح درگیری شغلی کم، متوسط و بالا را داشتند. درگیری شغلی افراد متاهل بیشتر از افراد مجرد (p=0/027) و افراد بدون شغل دوم، بیشتر از افراد دارای شغل دوم (p=0/006) بود. بین سن، جنس، سابقه کار و سطح تحصیلات با میزان درگیری شغلی رابطه معناداری یافت نگردید (p≥0/05). نتیجه گیری: به طورکلی سطح درگیری شغلی معلمان کم و متوسط بود. از مهم ترین دلایل آن حقوق نسبتاً پایین، دو یا چند شغله بودن و نداشتن جایگاه اجتماعی بالا بود. افزایش حقوق، تسهیلات ویژه مانند وام های کم بهره و ایجاد شرایط ارتقاء سطح علمی برای معلمین شبیه به اعضای هیئت علمی می تواند در درگیری شغلی و وابستگی روانی آن ها به شغل شان مؤثر باشد.

Keywords:

درگیری شغلی , ارگونومی , عملکرد شغلی , معلمان