مطالعه وراثت صفات زراعی در آفتابگردان با استفاده از روش تلاقی لاین در تستر

بررسی ترکیب پذیری عمومی و خصوصی لاین ها به منظور استفاده از آن ها به منزله والدین در ایجاد واریته های هیبرید جدید ضروریاست. افزون بر این، نوع وراثت صفات می تواند در تصمیم گیری برای تعیین روش های اصلاحی مناسب و پیش بینی میزان پیشبردژنتیکی ناشی از گزینش کمک کند. در این پژوهش، به منظور بررسی ترکیب پذیری عمومی و خصوصی در آفتابگردان، پنج لاین نرتستر تلاقی داده شدند. هیبریدهای حاصل در قالب طرح بلوک های کامل × عقیم و چهار تستر بازگردانند ه باروری به صورت لاینتصادفی با سه تکرار بررسی شدند. براساس نتایج حاصل، از نظر عملکرد دانه و روغن ، لاین های نر عقیم 52، 330 و 344 و تسترهای (R(25 و (R(50 از ترکیب پذیری عمومی بهتری برخوردار بودند. ترکیبات R(25)×222 و R(23)×52 به ترتیب از نظر عملکرد دانه و روغن بالاترین ترکیب پذیری خصوصی را داشتند . در تبیین صفات وزن خشک طبق، وزن دانه های هر طبق، عملکرد دانه با پوسته، عملکرددانه، درصد روغن و عملکرد روغن اثر غالبیت نقش بیشتری ایفا کرد . ارتفاع بوته و تعداد دانه های هر طبق توسط هر دو نوع اثرافزایشی و غالبیت کنترل شدند.

Keywords:

ترکیب پذیری خصوصی , ترکیب پذیری عمومی , واریانس افزایشی , واریانس غالیبت , وراثت پذیری