امیر مدرس - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، بابل، ایران
مجید رحیم زاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده فنی، دانشگاه تهران، مهندسین مشاور پایداری سازه و راه، تهران،ایران
محسن ضرابی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت، دانشگاه کرمان، و شرکت ساختمانی و راهسازی ۱۱۵

بازیافت سرد درجا، یکی از روش های نوین بهسازی روسازی های آسفالتی به شمار می رود. اگرچه مطالعات و تحقیقات آزمایشگاهی و میدانی گسترده ای در این زمینه انجام شده است، اما به دلیل تأثیر عوامل مختلف ومتغیرهای زیاد، همچنان نیاز به افزایش اطلاعات و تجربیات در این زمینه وجود دارد. در این تحقیق با مطالعه موردی مراحل مختلف عملیات بهسازی در محور سمنان- دامغان شامل مطالعات میدانی، جزئیاتی از عملیاتاجرایی و بررسی عملکرد پیشنهاداتی جهت انتخاب یک پروژه مناسب برای بهسازی به روش بازیافت سرد درجا ارایه شده است. در مرحله مطالعات، علاوه بر بررس یهای محلی و جمع آوری اطلاعات مربوط به وضعیتخرابی های موجود، آزمایشهای مخرب و غیرمخرب نیز در مسیر انجام شده و طراحی با استفاده از روش های مستقیم و غیرمستقیم صورت پذیرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعات، مسیر به قطعات طرح مختلفیتقسیم شده و با استفاده از دو روش روکش سنتی و بازیافت سرد، مورد بهسازی قرار گرفت. پس از اتمام عملیات بهسازی، عملکرد روسازی اجرا شده به مدت 5 سال بعد از اجرا بررسی شد. از مجموع 165 کیلومتر ازمسیر که 104 کیلومتر آن به روش بازیافت سرد و مابقی به روش سنتی مورد بهسازی قرار گرفت، در حدود154 کیلومتر هیچ گونه خرابی مهم و سازه ای مشاهده نشد. در 11 کیلومتر از مسیر که به روش بازیافت سرد بهسازی شد، خرابی هایی از حدود 6 ماه پس از اتمام عملیات مشاهده شد. با انجام بررسی های دقیق میدانی،مهم ترین علل وقوع خرابی ها، عدم تراکم و باربری کافی مصالح بستر، عدم وجود لایه های اساس و زیراساس با کیفیت مطلوب و پایین تر بودن مشخصات مقاومتی لایه بازیافتی نسبت به مقادیر در نظر گرفته شده در طراحی شناخته شد. در نهایت با توجه به ارزیابی های میدانی، معیارهایی کمی به عنوان حداقل مشخصات مورد نیاز در یک پروژه برای بهسازی به روش بازیافت سرد ارایه گردید.

بهسازی، بازیاف تسرد، قیرامولسیون، سیمان، بررسی عملکرد، آزمای شهای مخرب و غیرمخرب