سجاد عباس تبار - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
نوید خادمی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
کامبیز بهنیا - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهدی صمدزاد - دان شآموخته دکتری برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده فنی پاریس، پاریس، فرانسه

برای تعیین اقتصادی ترین سناریو از بین چندین سناریوی پیشنهادی برای سرمایه گذاری، یکی از روش ها، ارزیابی اقتصاد مهندسی یا تحلیل هزینه-فایده است که در آن تمامی اثرات )هزینه ها و فاید ههای( ناشی از اجرای هر کدام از سناریوها محاسبه می شود. سپس، با مقایسهنتایج این ارزیابی ها، سناریوی برتر انتخاب می شود. حال اگر تعیین این هزینه ها و فایده ها، با عدم قطعیت روبرو باشد، نیاز به ابزاری است که قادر باشد ارزیابی اقتصادی را در شرایط عدم قطعیت انجام دهد. هدف اول از این مقاله، استفاده از نظریه مجموع ههای فازی به عنوان ابزاری برای ارزیابی اقتصادی در شرایط عدم قطعیت است. دومین هدف، تعمیم روابط کلاسیک ارزیابی اقتصادی در محیط فازی است که این کار با فرض فازی بودن متغیرهای نرخ بهره، نرخ تورم، نرخ تبدیل ارز، دوره ساخت و دوره عمر مفید پروژه )با توجه به شرایط روزکشور( انجام می شود. هدف سوم، مقایسه روش فازی و روش کلاسیک اقتصاد مهندسی با انجام یک مثال عددی است که برای این کار، در پایان این مقاله، مطالعه موردی احداث متروی قم انجام می شود. دو متغیر نرخ تبدیل ارز فازی و میزان عمر پروژه فازی، از متغیرهای جدیدی است که در این مقاله به صورت فازی معرفی شده است که دلیل عدم قطعیت آنها وجود مواردی مانند سوء مدیریت ها، تحریم هاو تورم کنترل نشده است. با توجه به نتایج این مقاله، می توان دریافت که روش ارزیابی اقتصادی فازی نسبت به روش کلاسیک آن، دید جامع تری به کارشناسان، تصمیم گیران و مسئولین اجرایی می دهد تا بتوانند با توجه به میزان حساسیت انتخاب هر سناریو نسبت به تغییرات متغیرهای اقتصادی، سناریوی برتر را انتخاب کنند

ارزیابی اقتصادی، تحلیل هزینه-فایده، نظریه مجموعه های فازی، عدم قطعیت، سیستم حمل ونقل انبوه بر