علی درزی - دانشیار گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی،دانشگاه تهران، ایران
لیلا قدیری - دانشجوی دکترای گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات وعلوم انسانی، دانشکده تهران، ایران

در این مقاله ضمن معرفی آراء دستور نویسان و زبان شناسان در مورد تکواژ جمع «- ها»، زمان واژدهای جمع زبان فارسی را به دو گروه تقسیم می کنیم. در ادامه، ضمن تمرکز بر زمان واژدهای دارای نشانهٔ جمع «- ها»، ابتدا با استفاده از تعامل میان این گروه از زمان واژدها، از یک سو با سورها، و از سوی . : ܢܬ دیگر با عبارات استفهامی، نشان خواهیم داد که نشانهٔ جمع - ها» به زمان واژهٔ میزبان خود ویژگی کروههای سور را میبخشد. سپس ساختاری را برای گروههای سور در زبان فارسی پیشنهاد می کنیم f که در آن هستهٔ اسمی زمان واژه که دارای مشخصهٔ قوی [+ سور است، باید در حرکت چرخهای خود ضمن عبور از هستهٔ گروه شمار به هستهٔ گروه سور متصل شود و این مشخصهٔ قوی خود را در نحو t آشکار بازبینی کند. این توصیف جدید از نشانهٔ جمع «-ها» در چارچوب نظریهٔ کمینه گرا و باتوجه به اصول دستور جهانی ارائه میشود.

زمان واژه، سور، دامنه، مشخصهٔ قوی، عبارت استفهامی