تامل در مرگ و نظام هستی در شعر گورستان دریایی پل والری و رباعیات خیام

اندیشه دربارهٔ مرگ، ساختار هستی و راز آفرینش از مهمترین موضوعات فلسفی هستند که گاه به قلمرو شعر و ادبیات نیز راد یافته اند. پل والری، شاعر فرانسوی قرن بیستم و حکیم عمر خیام نیشابوری، شاعر نامآور ایران در قرن پنجم هجری، باوجود تفاوت در دوردهای تاریخی شان،دیدگاههای فلسفی و رویکرد همانندی به مسئلهٔ مرگ و نظام هستی دارند. أحد -3: والری در شعر «گورستان دریایی» چشم اندازی دریایی را که نمادی از بیکرانگی روح انسانی است، توصیف می کند. شاعر هر چند شوکت جهان هستی و آفرینندهٔ آن را می ستاید اما از فنای روح انسانی، آزرده و پریشان است. خیام نیز در «رباعیات» خود، با اتخاذ موضع لاادری گری دربارهٔ فلسفهٔ هستی و مرگ،پرسشگری در راز کاینات را بیهودد میپندارد. در این مقاله، ضمن بررسی جهان اسطوردای والری و خیام، با بهردگیری از روش تحلیلی - مقایسه ای نشان خواهیم داد که آیا نگاه این دو شاعر نسبت به مفاهیم مرگ و نظام هستی حاصل هراس آنها از مرگ است یا از دغدغهای هستی شناختی سرچشمه می گیرد. همچنین، با رویکردی پدیدار شناختی دیدگادهای فلسفی آنان را نسبت به رازهای جهان آفرینش بررسی خواهیم کرد.

Keywords:

مرگ , جهان هستی , والری , خیام , انسان , شعر , شاعر