گفتمان های مشترک درچهار رمان فارسی (تحلیل تطبیقی درون مایه رمان های خط تیره آیلین چراغ ها را من خاموش می کنم،عادت می کنیم و چهل سالگی)

بسیاری از رمانهایی که نویسندگان زن ایرانی در چند سال اخیر نگاشتهاند، از جهات مختلفی مانند پیرنگ، زاویهٔ دید، شخصیت و... با هم شباهت دارند. این مقاله میکوشد چهار رمان از این نویسندگان را از منظر درون مایه مقایسه و بررسی کند. با مطالعهٔ این گونه آثار، میتوان به مشکلات و معضلاتی پی برد که وجود دارند یا در آینده پدیدار خواهند شد و هنرمندان توانسته اند با ذهنیت هنری خود، آنها را زودتر تشخیص و هشدار دهند. در این چهار رمان، مشترکات مضمونی فراوانی وجود دارد که به ظاهر بر آمده از گفتمانی مشترک است. برای بررسی این موضوع، ابتدا در بخش مقدمه، توضیحاتی درباب درون مایه و چیستی و اهمیت آن آمده است. سپس در بخشهای بعدی، درون مایهٔ رمان ها از دو منظر درون مایه های کلی و درون مایه های جزئی مطالعه شده است. در پایان، دریافتیم که درون مایهٔ این چهار رمان تاحد زیادی شبیه به هم هستند و به نظر می رسد سبب آن، گفتمان مشابه نویسندگان آنهاست. چهار رمانی که در این مقاله بررسی شد داند عبارتاند از: خطر تبری آبل بینی ( اثر ماد منیر که باسی)، چراغها را منفی خاموشش میکنم و عالیت میکنیم (از زویا پیرزاد) و چهل سالگی (نوشتهٔ ناهید طباطبایی).

Keywords:

رمان , درون مایه , گفتمان , موتیف , مشترکات مضمونی