بررسی نشانه-معناشناختی ساختار روایی داستان کوتاه «لقاء فی لحظه رحیل»

در این پژوهش شرایط تولید و دریافت معنا در «لقاء فی لحظهٔ رحیل »، از نسرین ادریس، نویسندهٔ معاصر لبنانی را بررسی می کنیم. این داستان به دلیل منطق روایی حاکم بر آن، قابلیت مطالعه از دیدگاه نشانه - معناشناسی نوین را دارد و شامل دو گفتمان کنشی عکاسی و مبارزان است. کنشگر گفتمان عکاسی، حمزه، تابع برنامه است و توانشی مهارتی او در هنر عکاسی، موتور اصلی کنشی او را به وجود می آورد. البته فرمانده، به عنوان شوش گزار، نقش مهمی در کسب توانش عاطفی حمزه دارد. در گفتمان دوم، مبارزان هم بعد از قرارداد و کسب توانش وارد کنش می شوند. از آنجا که دو گفتمان درهم تنیده اند، کنشی های اصلی همزمان انجام می شود؛ مبارزان عملیات را شکل میدهند و حمزه به ثبت تحصویری لحظات می پردازد. به ترتیب مراحل فرایند تحولی و روایی به انجام می رسید. هرچند گفتمان غالب هوشمند است، فرایند عاطفی گفتمان، نقش مهمی در شکل گیری ساختار معنایی و روایی داستان، به ویژه در گفتمان عکاسی دارد. بدین ترتیب هدف مقاله، مطالعهٔ فرایند معناشناسی داستان و ویژگیهای روایی آن است تا سازکارهای تولید معنا و عناصر اصلی شکل گیری معنا را به دست آوریم. همچنین چگونگی تأثیرگذاریفرایند عاطفی بر فرایند معناسازی را بررسی می کنیم.

Keywords:

روایت , نشانه-معناشناسی , لقاء فی خظه رحیل , نظام گفتمانی , کنش , شوش