بررسی میزان کارآمدی آموزش زبان عربی عمومی درمقطع متوسطه، ازنظر دبیران و دانش آموزان شهر کرمان

も دبیران و دانش آموزان شهر کرمان، انجام دادهایم. این پژوهش از نوع پژوهشهای کاربردی، پیمایشی و کمی است و برای اندازهگیری نظر دبیران و دانش آموزان، از دو پرسشنامهٔ محقق ساخته استفاده کردهایم. جامعهٔs این پژوهش شامل همهٔ معلمان زن و مرد عربی و دانش آموزان دختر و پسر سال سوم متوسطهٔ رشتههایریاضی و تجربی دبیرستانهای دولتی شهر کرمان، در سال تحصیلی ۹۰-۹۱ است. نمونهٔ مورد بررسی رابه شیوهٔ تصادفی طبقهای و با انتساب متناسب انتخاب کردیم که شامل ۳۰ دبیر زن، ۳۰ دبیر مرد و ۲۳۹ :l, دانش آموز است. یافته های این پژوهش نشان میدهد که میزان هماهنگی هدف آموزش زبان عربی (فهم متوندینی) با معیارهای انتخاب هدف در برنامهریزی درسی، میزان تطابق محتوای کتابهای درسی عربی بامعیارهای انتخاب محتوا در برنامه ریزی درسی، میزان آمادگی دبیران عربی برای تدریس درس زبان عربی، میزان تحقق اهداف برنامهٔ درسی عربی، میزان تسلط دانش آموزان به مهارتهای زبانی، میزان انگیزه و علاقهٔ دانش آموزان به یادگیری زبان عربی و میزان آشنایی دانش آموزان با مهارتها و راهبردهای یادگیری زبان عربی پایین تر از حد مطلوب است. با توجه به این یافته ها نتیجه می گیریم که به آموزش زبان عربی به عنوان زبان دوم / خارجی، به طور علمی توجه نشده است و تا حد مطلوب فاصلهٔ زیادی دارد و برای رسیدن به نتایج مطلوب، تحولات جدی و همکاری بخشهای مختلفت لازم است. از مهمترین راهکارها برای بهبود این وضعیت،ارتقای سطح آموزش پیش و ضمن خدمت معلمان زبان عربی است..

Keywords:

واژگان کلیدی: زبان عربی , آموزش زبان دوم / خارجی , کارآمدی , برنامهٔ درسی