امین احمدپور - شرکت ملی صنایع پتروشیمی،شرکت پژوهش و فناوری پتروشیمی،

در سال های اخیر شاهد افزایش اهمیت مسوولیت اجتماعی در میان شرکت ها، به خصوص در رابطه با تغییرات آب وهوایی زمین بوده ایم. در این مدت، انتقادهای زیادی از سوی سرمایه داران تجارت آزاد و فعالان ضد جهانی سازی و نیز طرفداران محیط زیست در مورد مسوولیت اجتماعی شرکتی صورت گرفته است . سرمایه داران تجارت آزاد فکر می کنند هر چیزی که مانع کسب سود شود، ایده خوبی نیست و منافع شخصی در نهایت به هر شکل می تواند پیشرفت های اجتماعی را هم به دنبال داشته باشد. اما مخالفان جهانی سازی و طرفداران محیط زیست فکر می کنند شرکت ها از این روش برای احیای وجهه تخریب شده خود و به نمایش گذاشتن چهره خوبی از خودشان سوءاستفاده می کنند، در حالی که به اصول اساسی نمی پردازند. با این حال، بسیاری از کشورها وقتی مسائل اخلاقی، شرایط محیط کار، پایداری محیط زیست و غیره مطرح می شود، در اتخاذ رفتارهای مسوولانه پیشتاز هستند .همزمان با فشار فزاینده سازمانهای مسئول برای جلوگیری از گرم شدن بیشتر کره زمین در اثر انتشار گازهای گلخانه ای که ناشی از سوختن سوختهای فسیلی می باشند تمرکز زیادی بر روی تولید و استفاده از گاز هیدروژن بعنوان یک منبع انرژی شده است. ارزش نهفته کاربرد گاز هیدروژن بعنوان سوخت یا حامل انرژی آن است که در محلی که این گاز سوزاننده و مصرف می شود فقط بخار آب تولید می شود و آلودگی بسیار ناچیزی را ممکن است ایجاد کند و یا اصلاً آلودگی ایجاد نمی کند. آنچه در این رابطه درباره هیدروژن باید گفت آن است که هیدروژن مانند سوختهای فسیلی و گاز طبیعی بطور آماده در طبیعت یافت نمی شود و لذا تولید آن نیازمند صرف هزینه انرژی اولیه است که بایستی بتوان آن را از منابع خاصی بطور فراوان و با قیمت قابل رقابت تولید نمود .در هر صورت کاربرد هیدروژن بعنوان یک منبع عام انرژی دارای محدودیتهای تکنولوژیک و ابزاری میباشد که در این مقاله به آنها اشاره شده و نقش آن در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بررسی می شود

مسئولیت پذیری اجتماعی ، هیدروژن، انرژی، محیط زیست