فریبا عزالدین - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر کیفیت زندگی زناشویی زنان متأهل مراجعه کننده به خانه سلامت شهر تهران بوده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش را تمامی زنان مراجعه کننده به خانه سلامت منطقه 2 شهر تهران تشکیل داده بود که از این جامعه با استفاده از روش تصادفی ساده 30 نفر انتخاب شد، این 30 نفر با استفاده از روش جایگزین تصادفی به دوگروه 15 نفره تقسیم شدند. روش اجرا بدین ترتیب بود که ابتدا از هر دو گروه پیشآزمون کیفیت زندگی زناشویی با استفاده از مقیاس کیفیت زندگی زناشویی فلچر، سیمپسون و توماس اجرا شد، سپس برای گروه آزمایشی، درمان شناختی رفتاری بمدت 8 جلسه اجرا شد اما برای گروه کنترل – هیچ گونه مداخل های اعمال نشد؛ سپس با استفاده از روش کوواریانس نتایج مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که درمان شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی زناشویی و مولفه های آن: رضایت، تعهد، صمیمیت، اعتماد، شور و هیجان جنسی و عشق تأثیر معنی داری دارد و میتواند آن را افزایش دهد.

درمان شناختی رفتاری؛ کیفیت زندگی زناشویی؛ زنان