علل و پیامدهای بیابان زایی و راهکارهای مقابله با آن ( مطالعه موردی: خراسان رضوی شهرستان تایباد)

با توجه به موقعیت جغرافیایی منطقه تایباد که در منطقه گرم و خشک قرار گرفته و میزان بارش بسیار اندک است و از طرفی میزان تأخیر نسبتاً بالا لذا منطقه مستعد بیابان زایی می باشد. بنابراین نیاز به مدیریت و ارائه طرح های مختلف جهت کاهش بیابان زایی احساس می شود. بیابان ها به طور معمول دارای خصوصیت بارش بسیار اندک، درجه حرارت و تبخیر بالا، رطوبت بسیار اندک و فقر پوشش گیاهی می باشد. بیابان زایی به شدت توسعه انسانی و معیشت را تحت تأثیر قرار می دهد و در نهایت منجر به درگیری های اجتماعی، بی ثباتی سیاسی و مهاجرت های دسته جمعی می شود . بیابان زایی می تواند موجب افزایش بهینه سازی سطح خاک، از بین بردن منابع خاک (مواد معدنی و آلی خاک، کاهش ظرفیت نگهداری آب در خاک)، افزایش شوری خاک و همچنین تغییر پوشش گیاهی خاص شود بیابان زایی طبیعی است که همراه با تغییراتی برای چندین دهه و احتمالاً دائمی و غیرقابل برگشت، حداقل در مقیاس زمانی چند نسل انسان باقی می ماند. روش کار در مقاله توصیفی - تحلیلی و تجربی می باشد و نتایج بررسی بیابان زایی در منطقه مورد مطالعه شامل عدم توسعه کشاورزی، افزایش فقر و بیکاری، افزایش مهاجرت های فصلی قشر جوان جویای کار، افزایش بزهکاری، عدم توسعه اجتماعی و اقتصادی، افزایش گرد و خاک و... به دست آمد و همچنین راه حل های موجود جهت کنترل بیابان زایی در منطقه مورد مطالعه شناسایی شد.

Keywords:

بیابان زایی , مهاجرت , پوشش گیاهی , منابع اب زیرزمینی , شهرستان تایباد