اشرف قدیری - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه آزاد اسلامی قزوین گروه شهرسازی
رحیم هاشم پور - دکترای شهرسازی استاد یار دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین گروه شهرسازی

عدم توجه به دوچرخه به عنوان گزینه ای برای حمل و نقل شهری و نگاه به آن به عنوان وسیله ای صرفا تفریحی ، ضعفی است که حتی در برنامه های تهیه و تدوین شده در این زمینه دیده می شود. این در حالی است که این وسیله در کشورهای غربی و برخی از کشورهای آسیایی مدت سه دهه است جایگاه خود را در برنامه ریزی های حمل ونقل درونشهری پیدا کرده است و بخش لاینفک آن می باشد. در این پژوهش نقش دوچرخه در حمل و نقل شهری و بهبود شرایط زیستی برای شهروندان از حیث سلامت روانی و فیزیکی در خیابان فردوسی قزوین مورد بررسی قرار گرفته است. در صورتی که به مسئله آموزش و تأمین ایمنی شهروندان در عادی سازی روند دوچرخه سواری و ترویج فرهنگ آن در شهرها توجه گردد با گسترش دوچرخه سواری در امر حمل ونقل درون شهری، گذران اوقات فراغت شهروندان کارایی بالاتر یافته و امنیت و آرامش خاطر شهروندان به طور سالم تری تأمین می گردد. روش پژوهش در این تحقیق توصیفی ، تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات نیز به روش اسنادی و میدانی انجام گرفته که با استناد به طرح های اجرا شده و موفق در جهان و معیارهای طراحی مربوط به موضوع ، بررسی و نتیجه گیری شده است .

جابجایی سبز ، شهر ، زیست محیطی ، شهروندان