علیرضا حسینی صدر - عضو هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی

امروزه با پدیدار شدن پستمدرنیسم تحولات بنیادین در نظریات و ساختار و معانی حوزه هنرهای تجسمی ایجاد شده است. آثار و فعالیتهایی که تحت عنوان پستمدرن صورت گرفته، اساساً در عرصهی معماری که عمدتاً در ایالات متحده آمریکا و در عرصهی علوم اجتماعی یا اندیشهی اجتماعی نیز در فرانسه اتفاق افتاده است.ویژگیهای هنر پستمدرن، حضور التقاطگرایی فراگیر همراه با زنجیرهی سردرگمی از سبکهاست. و زیربنای آن را میتوان در مفهومگرایی که نخستین حمله را به مدرنیسم آغاز کرد. و بیشترین مخالفت با قائم به ذات بودن هنر مدرن بود را یافت. در دورههای گذر از مدرنیسم به پستمدرنیسم جریاناتی از قبیل: پاپآرت، مینیمالیسم، کانپستچوالآرت،نواکسپرسونیسم، سوپررئالیسم و یا هایپررئالیسم و راهکارهای دیگر طبع آزمایی شده، همانند هنر پر فرمانس، هنر زمینی و ... که هر یک در پیدایش پستمدرن نقش داشتند. و نشانههای موجود در تاریخ چند دهه اخیر هنرهای تجسمی و نقد هنری حاکی از آن است که چنان سبکها و سنتها درهم تنیده که سبک مشخصی در آثار هنرمندان دیده نمیشود.امروزه در متون هنری و بررسی آثار نقاشان معاصر واژگانی کاربرد پیدا کردهاند که نقش کلیدی را در برخورد با اثر هنری دارند و نمیتوان بدون شناخت معانی و مفاهیم آن درک و دریافت بهتری از آثار نقد شده داشت، در این مقاله با توجه به شناخت واژگان کلیدی بهکار رفته در نقد هنری و آشنایی با معانی واژهها در بررسی آثار دوره معاصر را مطرح کرده و همچنین تعاریف تازهای از اثر هنری و نقد هنری در آثار نقاشان پستمدرن ارائه شده است.

پست مدرنیسم، دیکانستراکشن، پارادوی، اکلکتیک، آلیگروی