نانوساختارها به عنوان حامل در سیستم های دارورسانی هدفمند

نانوحامل ها به عنوان سیستم های دارورسان به منظور بهبود خواص دارویی درمانی داروهای رایج موجود طراحی شده اندسیستم های دارورسانی کنترل شده DDS نسبت به اشکال سنتی داروها دارای چند مزیت می باشند . در این روش، دارو به محل عمل منتقل می شود، از این رو بربافت های حیاتی موثر بوده و عوارض جانبی نامطلوب آن را می توان به حداقل رساند . تجمع ترکیبات درمانی در مناطق هدف را افزایش می دهد و در نتیجه میزان دوز داروی مورد نیاز پایین می آید . تلفیق مولکول دارو بر روی نانوحامل ها می تواند از دارو در برابر تخریب محافظت کرده و نیز به آن امکان هدفگیری مناسب و رهش کنترل شده در محل را می دهد اهمیت این روش نوین درمانی خصوصا زمانی آشکار می شود که بین دوز یا غلظت دارو و نتایج درمانی آن یا سمیت اختلاف وجود دارد . هدف گیری یک سلول خاص با اتصال دارو به حامل های طراحی شده ی خاص امکان پذیر است . نانوساختارهای مختلفی از جمله لیپوزومها، پلیمرها، درخت سان ها، سیلیکون یا مواد کربنی و نانوذرات مغناطیسی، به عنوان حامل در سیستم های دارورسانی هدفمند آزمایش شده اند . در این مقاله، ریزحامل ها ی فوق الذکر و اتصالات آنها با داروها مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت . توجه ویژه به عملکرد نانوذرات مغناطیسی به عنوان حامل در سیستم DDSتوجه ویژه ای لحاظ گردیده است . در ادامه، مزایا و معایب استفاده از نانوذرات مغناطیسی به عنوان حامل های سیستم DDS مورد بحث قرار گرفته است

Keywords:

سیستم دارورسانی , ریز نانو حامل ها , نانوذرات , نانوذرات مغناطیسی , درمان هدف دار