اثر توأم نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و نقره بر بهینه سازی رنگ بری فتوکاتالیستی پارچه پنبه/پلی استر

در سالهای اخیر، استفاده از فلزات کمیاب نظیر نقره به عنوان یک کاتالیست مؤثر برای پیشرفت فعالیت TiO2موردتوجه قرارگرفته است. بااین وجود در مطالعات انجام شده بررسی اثر غلظت نقره قرارگرفته در ماتریس TiO2 گزارش نشده است. در این پژوهش غلظت های مختلف نانوذرات کلوئیدی نقره در ماتریسTiO2 با غلظت ثابت تهیه شده و بر روی پارچه پوشش داده میشود. برای بررسی اثر نقره بر جذب نانوذرات کامپوزیتی از طیف سنج مرئی-فرابنفش استفاده میشود. ویژگی های بلورینگی نانوذرات TiO2/Ag با استفاده از طیفسنج پراش اشعه ایکس و چگونگی توزیع نانوذرات بر روی سطح پارچه با استفاده از میکروسکوپ الکترون روبشی بررسی میشود. برای بررسی چگونگی تأثیر نقره بر رنگبری پارچه، تغییرات رنگی لکه دو رنگزای متیلن بلو و ری اکتیو بلو2 بر روی پارچه اندازه گیری میشود. نانوذرات TiO2/Ag توزیع یکنواختی را بر روی سطح پارچه نشان میدهد. نتایج رنگبری لکههای رنگی نشان می دهد که افزایش غلظت نقره در ماتریس TiO2 تا یک غلظت بهینه، منجر به افزایش رنگبری و درنتیجه بهبود خاصیت فتوکاتالیستی میشود. اما افزایش بیش ازاندازه غلظت نانوذرات کلوئیدی نقره در ماتریس TiO2کاهش خاصیت فتوکاتالیستی را نتیجه میدهد

Keywords:

پارچه , نقره , دیاکسید تیتانیوم , فتوکاتالیست , رنگبری , خود تمیز شوندگی