تاثیر سازندهای زمین شناسی روی کیفیت و کمیت آبهای زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت امامزاده جعفر گچساران)

آب زیرزمینی دارای یک نقش اساسی و یک عامل اصلی در توسعه اقتصادی و حفاظت از محیط زیست در کشور ما محسوب میشود. در سالهای اخیر به دلیل کاهش بارندگی ناشی از خشکسالی پیدرپی استخراج از آب زیرزمینی در سطحی گسترده افزایش یافته است که می- تواند مخاطرات زیست محیطی و زمین شناختی را با خود همراه داشته باشد. دشت امامزاده جعفر با وسعتی بیش از 60 کیلومتر مربع واقع در شمال شرق شهر گچساران دارای موقعیت بسیار خوب و مستعد برای کشاورزی می باشد. استفاده های بی رویه و تخلیه آبخوان بوسیه بیش از 40 حلقه چاه باعث بحرانی شدن منابع آب و افت سطح ایستایی خصوصا در دوران خشکسالی دراین دشت گردیده است. به منظور بررسی نقش سازندهای زمین شناسی در کمیت و کیفیت آبدهی چاهها دشت مورد نظر از روش منطق بولین اقدام شد. در تحقیق حاضر به منظور بررسی ارتباط موقعیت مکانی این چاه ها با سازندهای زمین شناسی از بافرهای 1، 3، 5، 10 کیلومتری استفاده شد و سپس سازندهای قبل از دوره ی کواترنری شمارش و مشخص شد سازندهای موجود در دشت اغلب سازندهای مربوط به دوره های قبل از کواترنر می باشدولی بیشترین مساحت موثر بر چاه های بهره برداری را رسوبات دوره کواترنری با کیفیت آبی خوب تشکیل می دهد.

Keywords:

دشت امامزاده جعفر , سازندهای زمین شناسی , آب زیرزمینی , کمیت و کیفیت