بررسی تغییرات عاملهای پوشش گیاهی و پارامترهای سطحی خاک در شدتهای مختلف چرایی(مطالعه موردی: روستای تولکلو، شهرستان پارسآباد)

بررسی واکنش گیاه در برابر میزان بهره برداری و چرای دام در مرتع برای شناخت و مدیریت چرای دام ضروری میباشد. بدیهی استبیشترین فشار چرا و به تبع آن تخریب پوشش و خاک در مراتع در نقاط نزدیک کانونهای بحران رخ خواهد داد؛ بالطبع شناخت کانون هایبحرانی و مدیریت اصولی آنها یکی از مهمترین اصول اساسی در مدیریت مراتع بوده و توزیع یکنواخت دام در سطح مراتع پیامد شناخت و درک مکانیسم های حاکم بر کانونهای بحرانی خواهد بود. در این پژوهش اثر سه شدت، چرای سنگین (350 تا 450 متر ار روستا ) متوسط (72 تا 825) و سبک (1100 تا 1200 متر) بر شاخص های پوشش گیاهی و خصوصیات خاک در مراتع روستای تولکلوی پارس آباد (مغان) در استان اردبیل برای بررسی قابلیت چهارچوب گرادیان چرایی در ارزیابی تخریب و میزان آن مورد توجه قرار گرفت. در هر سایت)فاصله( سه ترانسکت، و در هر ترانسکت 10 پلات یک مترمربعی برداشت شد. در هر پلات پارامترهای تولید، تراکم، درصد تاج پوشش،لاشبرگ، خاک لخت و سنگ و سنگریزه ثبت شد. آزمون تجزیه واریانس یکطرفه برای انجام تساوی میانگین پارامترها در سایتها و آزموندانکن برای مقایسه میانگینها و گروهبندی آنها انجام شد. نتایج نشان داد با افزایش شدت چرا، درصد تاج پوشش به طور معنی داری کاهش (P<0/01)و میزان لاشبرگ، خاک لخت (P<0/01) و سنگ و سنگریزه (P<0/05) افزایش یافته است. مقایسه تراکم و تولید، اختلافمعنی داری در سه شدت چرایی نشان نداد.

Keywords:

تولید , تراکم , درصد تاج پوشش , پارامترهای سطحی خاک , کانون بحران , روستای تولکلو