تأثیر جهتهای جغرافیایی بر پراکنش زوال بلوط در جنگلهای منطقه شوراب استان لرستان

زوال بلوط اصطلاحی است که برای توصیف مرگ و خشکیدگی درختان بلوط استفاده میشود. عوامل مستعد کننده زوال بلوط عبارتند از: شرایط رویشگاه، بیماریهای قارچی، شیوع حشرات و اثرات مستقیم و غیرمستقیم عدم تعادل مواد مغذی در عرصههای جنگلی است تحقیق حاضر به منظور ارزیابی رابطه ی بین جهتهای مختلف جغرافیایی بر روی عوامل مستعد کننده زوال بلوط ایرانی در جنگلهای شورآب استان لرستان انجام گردید. بدین منظور در قطعه نمونهای به مساحت 151 هکتار شبکه آماربرداری به ابعاد 200 × 200 متر به صورت منظم - تصادفی (سیستماتیک) طراحی و برای اندازه گیری درختان از قطعات نمونه دایرهای 15 آری (1500مترمربعی با شعاع 21/85 متر) استفاده شد. در داخل هر قطعه نمونه اطلاعاتی نظیر نوع گونه، نوع آلودگی، درجه شادابی درختان ثبت شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین نوع آلودگی و درجه شادابی درختان با جهتهای جغرافیایی در سطح 5 درصد ارتباط معنیداری وجود دارد. بیشترین میزان آلودگی به حشرات چوبخوار، قارچ ذغالی و هر دو عامل قارچ ذغالی و حشرات چوبخوار به ترتیب در جهتهای جغرافیایی جنوب غرب ، شرق و شمال که در تمامی جهتها بیشترین درصد مربوط به درختان نیمه شاداب میباشد همچنین بیشترین درختان بیمار در جهت شمال مشاهده گردید. نتایج نشان داد پس از خشکسالی های پی در پی، آفات چوبخوار و بیماریهای قارچی میتوانند باعث مرگ درختان و در نهایت باعث ایجاد تغییرات قابل توجهی در ساختار جنگل شوند

Keywords:

بیماری ذغالی , حشرات چوبخوار , زوال , بلوط ایرانی , جهت جغرافیایی