ارتباط بین الگو های منظر سازی و ادراکاسیت در پارکهای عمومی تبریز - ایران

مدتهاست که ارتباط بین محیط زندگی انسان وادراک امنیت در مناطق مسکونی در بین طراحان منظر مورد بحث واقع شده است واین درحالی است که اثر عناصر سبز در امنیت پارکهای شهری یا بطور جدی و کافی مورد بررسی علمی قرار نگرفته و یا تحقیقات انجام شدهدر این زمینه در دسترس نمی باشد. بنابراین، یک مطالعه میدانی برای شناخت احساس امنیت استفاده کنندگان در مناظر سبز با زمینه متفاوت در بین 296 شرکت کننده در پارکهای شهری تبریز در سال 1391 انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که الگوهای کاشت باتراکم متوسط و دارای دسترسی فیزیکی مناسب امن تر از الگوهای کاشت پر تراکم با دید بصری مسدود شده می باشند. کاشتهای فاقد چمن و مناظر آب ،احساس امنیت کمتری نسبت به گیاه کاریهای همراه با چمن و مناظر آب به بینندگان القا می کنند. علاوه بر این،گیاهکاری حاوی تنوع زیاد گونه ها در مقایسه با مناظر دارای تنوع گونه ای کمتر در پارکها ناامن تراحساس شدند. این مطالعه اثبات کرد که عناصر فضای سبز پارکها شامل چمن، گیاهان پوششی سبز، و مناظر آب باعث افزایش احساس امنیت در پارکها می شوند. همچنین ازکاشت گیاهان کوتاه قد از قبیل درختچه ها با تاج پایین در فاصله بین درختان جلوگیری شود. نتایج این تحقیق کاربرد تئوری فعالیت روتین را در مناظر پارکهای شهری در تبریز را گسترش می دهد جایی که شرایط کاشت گیاهان بایستی طوری باشد که باعث افزایشنیروی کنترل اجتماعی در راستای جلوگیری از وقوع رفتارهای ناهنجار اجتماعی باشد.

Keywords:

پارکهای شهری , زمینه منظره سازی , ادراک امنیت