اکبر مختارپور - استادگروه مهندسی عمران دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شرق
فرهاد هاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شرق
امین خاکباز - دانشجوی کارشناسی اردش مهندسی آب وسازه های هیدرولیکی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شرق
فرشاد علی پور - دانشجوی کارشنناسی ارشد مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شرق

ایران جزء 10 کشور اول دنیا به لحاظ تنوع و حجم وسیع خسارات ناشی از وقوع حوادث قهری بوده،بررسی آمار و اطلاعات خسارت ناشی از وقوع سیلاب در ایران بیانگر گستردگی صدمات ناشی از سیلاب به منابع طبیعی، انسانی و اقتصادی مناطق مختلف می باشد. افزایش سطوح نفوذ ناپذیری که ناشی از شهرسازی و احداث ساختمان بر خاکهای نفوذ پذیر است، طبعا از سطوح نفوذ پذیر حوضه که قادر به جذب بخشی از بارندگی است کاسته و بر حجم کل رواناب شهر افزوده است. در گذشته همه زمینهای کشاورزی نفوذپذیر بودند و در نهایت روانابهای سطحی 10 تا 20 درصد بارشها را تشکیل می داد. اکنون سطوح نفوذپذیر در سطح شهرها به 70 تا 100 درصد در بعضی مناطق، افزایش یافته است. با تغییر کاربراراضی از مزارع و جنگل به خیابان و ساختمان، قدرت جذب باران توسط زمین کم می شود. توجه به اینروشها به لحاظ عدم کفایت روشهای فیزیکی از قبیل ایجاد خاکریزهای طولی ساحلی و دیواره سیل بند، احداث سدهای مخزنی و آب بندها، اصلاح بستر و مسیر و مقطع رودخانه ها، اقدامات آبخیزداری وحفاظت خاک و... ضرورت دارند. موضوع سیلابهای شهری از جمله موارد مهمی است که در سالهای اخیربه مشکلی جدی در شهرهای بزرگ مطرح و پیامدهای آن توسعه پایدار شهر را تحت تاثیر قرار داده است آنچه دانشمندان درباره آن به توافق رسیده اند، این است که در اثر تغییرات اقلیمی شرایط حاد بیشترمیشود. به عبارت دیگر بارشهایی با شدت بالاتر و خشکسالیهایی با دوره طولانی تر خواهیم داشت. این پژوهش سعی دارد به بررسی برخی روشها در کنترل و مدیریت سیلاب شهری پرداخته و بر مسائل زیست محیطی مربوطه تمرکز می نماید

محیط زیست، رواناب، نفوذ، کنترل، مدل، مدیریت، بارش