سیدسجاد نادری - دانشجوی دکتری، گروه معماری دانشگاه آزاد واحد سردرود، ایران
علی کارگر - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی صوفیان و عضو باشگاه پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد صوفیان

شروع معماری معاصر ایران را می توان از حدود سال 1300 به بعد دانست این زمان است که در اثر تحولات سیاسی و اجتماعی جریان زندگی اجتماعی و اقتصادی ایران تغییر کردسیمای شهرهای ایران محول شد و بناهای لازم برای زندگی جدید مانند ادرات، کارخانه ها، بانک ها،ایستگاه های راه آهن، دانشگاه و غیره و همچنین واحدها و مجموعه های مسکونی جدید در شهرها بوجود آمدند. این بناها بر خلاف بناهای پیشین که معماران سنتی طراحی شده اند که در ابتدا غیر ایرانی بودند و بتدریج ایرانیانی که در مدارس معماری خارج از ایران تحصیل کرده بودند وبه دنبال ان فارغ التحصیلان اولین مدرسه معماری در ایران در حدود سال 1320 نیز به انها اضافه شدند. از همان ابتدا و از طراحی اولین آثار در معماری ایران دو جریان موازی هم پدید آمد یک جریان که هیچ گونه توجهی به میراث فرهنگی گذشته ایران نداشت و جریان های معماری معاصرجهان را با یک دوره تاخیر و به صورتی غیرماهرانه تقلید می کردو جریان دیگری که کوشش داشت هر چند سطحی اما رابطه خود را با معماری گذشته ایران باقی نگاه دارد. البته هر دوی این جریان ها که تا به امروز در ایران ادامه دارند موفقیت چندانی بدست نیاورده اند. آن بخش از معماری که دنباله روی جریان های معماری معاصر جهان بودند به علت عدم ارتباطی که با آن داشتند و با توجه به تاخیری که در انتقال مبانی و اصول این معماری به ایران صورت می گرفت. و بالاخره به علت عدم تسلط بر این اصول و بدفهمی آن صرفا به تقلید ناشیانه جریان های معماری معاصر جهان پرداختند و جریان دیگری که معماری گذشته ایران و پیوند با آن رامطرح می کرد نیز عمدتا به تقلید سطحی و ساده لوحانه و در مواردی زننده از معماری گذشته ایران بسنده کرد.

معماری معاصر، معماری مدرن، ایران، پهلوی اول