سعید تقوایی - واحد تحقیقات شرکت لاستیک پارس ، دکترای شیمی آلی، کارشناس ارشد تحقیقات
حسین کرمی - واحد تحقیقات شرکت لاستیک پارس ، کارشناس ارشید شیمی، رئیس بنبوری

اساسا در آمیزه های لاستیکی هر جا که بحث چسبندگی آمیزه به آمیزه و یا آمیزه به منسوج مطرح باشد چاره ای جز استفاده از عوامل اتصال دهنده یا bonding agent نخواهد بود. این عوامل در حضور یک سیستم رزینی و یا ماده ای همچون رزروسینول که امکان شبکه ای شدن دارد، معمولا با القای یک گروه متیلنی، توده های سه بعدی در گیر را ایجاد می کنند، لذا در صنایع پلیمری به این مواد عوامل انتقال دهنده متیلن (Methylene Transfer) نیز می گویند. از این دسته مواد می توان HMT (هگزا متیلن تترا آمین) و HMMM (هگزا متوکسی متیلن ملامین) اشاره کرد. متاسفانه تفاوت عمده در قطبیت کمپلکس HMT و بستر پلیمری موجب گشته است که تجانس مناسب بین آنها صورت نپذیرد و عملا ذرات HMT با گذشت زمان کوتاهی پس از اختلاط با تشکیل کمپلس بارزورسینول از بسترآمیزه لاستیکی جدا و به سطح آن مهاجرت کند و به صورت لکه های سفید کاملا متمایز خود را نشان دهند. این پدیده که نوعی شکفتگی (blooming) از نوع قطبی- غیر قطبی است، از یک طرف موجب کاهش شدید چسبندگی آمیزه به لایه و به تبع آن جدایش لایه در محصول می شود و از طرف دیگر در برخی نقاط که تمرکز HMT زیاد است موجب پدیدار شدن لکه های برشته شده می شود. در این پژوهش ضمن بررسی نحوه تشکیل لکه های شکفته شده در آمیزه های لاستیکی واجد HMT و تعیین ساختار آنها با استفاده از تکنیک های آنالیزی FT-IR و NMR به رفع این مشکل با استفاده از مواد ارتباط دهنده کمکی (Coaxilary coupling agent) می پردازیم. نتایج تستهای چسبندگی خام (green tackness) و لایه پخت شده آمیزه های اصلاح شده به طریق فوق نشان می دهد که مشکل عدم چسبندگی به مقدار قابل ملاحظه ای برطرف می شود.

شکفتگی، رزورسینول، هگزامتیلن تترامین، عوامل اتصال دهنده