یونس فروزان - دانشجوی دکتری رشته علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی

در تعریفی که از سرمایه اجتماعی مطرح شده است اعتماد اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین مؤلفه هایی است که به عنوان مهم ترین عنصر تشکیل دهنده سرمایه اجتماعی در جامعه در نظر گرفته شده است به عبارت دیگر اعتماد اجتماعی هم به عنوان یک جز ذهنی هم به عنوان علت و هم به عنوان پیامد و معلول سرمایه اجتماعی می باشد. اعتماد اجتماعی از شرایط و الزامات عمده و کلیدی برای موجودیت هر جامعه محسوب می شود و برای حل مسائل اجتماعی ضروری به نظر می رسد به طوری که باعث پیدایش آرامش و امنیت روانی می گردد و برای حرکت موفقیت آمیز اقتصاد و افزایش مشروعیت نظام و توسعه سیاسی و اجتماعی ضرورت دارد. اعتماد اجتماعی مفهومی است که در فرایند روابط اجتماعی بین افراد و سازمان های اجتماعی به همدیگر تبلور می نماید. اعتماد احساس روابط اجتماعی است و رابطه مستقیم با میزان روابط اجتماعی دارد. بدین صورت که هر چه میزان اعتماد اجتماعی میان افراد و گروه ها و سازمان های اجتماعی به جامعه بیشتر باشد به همان میزان که ما روابط اجتماعی، از شدت، تنوع و ثبات و پایداری بیشتری برخوردار است. لذا اعتماد اجتماعی نتیجه تعاملات اجتماعی موجود و گروهی از انجمن ها و فعالیت های اجتماعی است بخصوص اگر این اعتماد از حد فردی به سطح اجتماعی انتقال یابد به عنوان یک سرمایه با ارزش تلقی می گردد. در این پژوهش نویسندگان در صددند تا در وهله نخست ،مفهوم اعتماد اجتماعی تبیین نمایند. در گام بعدی تبیین این موضوع که اعتمادی اجتماعی چه ارتباطی و مفاهیم پایداری، نفت و توسعه ارتباطات فردی و شبکه ای دارد، مورد نظر نویسندگانی باشد تا در نهایت بتوانند این موضوع را که راهکارهای توسعه مشارکت اجتماعی با تأکید بر مؤلفه ها و شاخص های اعتمادسازی اجتماعی چگونه محقق می گردد را تبیین نمایند. این طرح با استفاده از رهیافت تحلیلی توصیفی سعی در تبیین مفهوم اعتماد اجتماعی و انواع آن دارد.

مشارکت اجتماعی،توسعه ،اعتمادسازی،ارتباطات،شبکه های انسانی