راهکارهای استفاده سازمانهای دولتی ازمدیریت دانش

مدیریت دانش به عنوان روش نوین مدیریتی،در زمان کنونی به بحث جدی در متون مدیریتی تبدیل شده است. در واقع چیزی نیست که ناگهان کشف شده باشد بلکه تکامل دیگر روشهای مدیریتی است. عصر دانایی محور که در آن دانش، بسان مهمترین سرمایه سازمانها محسوب میشود، نیازمند رویکرد متفاوت مدیریتی نسبت به مسائل سازمان و کارکناناست.در این پژوهش که از روش کتابخانه ایی استفاده شده است بیان گردیده که تغییر ماهیت فعالیتهای سازمانها به کارهای دانشی موجب اهمیت یافتن روزافزون کاربرد مدیریت دانش در سازمانها شده است. سازمانهای موفق دریافتهاند که دانش، مهمترین دارایی آنهاست و برخی اصول اساسی مدیریت دانش، در کارکنان و سازمان و جود دارد و آنان به مدیریتدانش به عنوان عامل کلیدی موفقیت سازمان مینگرند. به همین دلیل، سرمایهگذاری هنگفتی برای بهکارگیری این نوع مدیریت، هزینه کردهاند. در این مقاله ضمن تشریح مفهوم مدیریت دانش، تلاش شده ابتدا اهمیت نهادینه شدن مدیریت دانش در سازمان های دولتی بیان شود. از جمله دلایل را میتوان به تشخیص کمبودها در دانش سازمانی، بهرهوری بیشتر ازسرمایههای انسانی، یادگیری کارآمدتر و موثرتر کارکنان، ارایه کالاها و خدمات با ارزش افزوده بیشتر، رضایتمندی مشتریان و کارکنان، پیشگیری از تکرار اشتباهات، کاهش دوباره کاری، صرفهجویی در وقت، برانگیختن انگیزه خلاقیت و نوآوری، تقویت موقعیت رقابتی سازمانها، اشاره کرد. در ادامه به موانع اجرائی نظام مدیریت دانش در سازمانهای دولتی، از جمله مقاومت نیروی انسانی در به اشتراک گذاشتن دانش، ساختارهای سلسله مراتبی و غیر منعطف، وعدم اعتماد و حمایت مدیریت عالی از فعالیت ها و برنامه های مدیریت دانش و سبک های نامناسب رهبری و نیز شرح شغلهای نامناسب و مشاغل تکراری، ابهام و تعارض در ساختار سازمان عنوان شده اند در پایان راهکارهای جهت استقرار مدیریت دانش برای نهادینه کردن آن در سازمان دولتی پیشنهاد گردیده است.

Keywords:

مدیریت دانش , مزیت رقابتی , سرمایه معنوی , دانش ذهنی و عینی , دانش صریح