عرفان ایرانی و جلوه های آن

ایران در طول تاریخ، همواره مرکز معنویت و تصوف وعرفان بوده است. گرایش های عرفانی در میان ادیان ایرانی همواره وجود داشته است. با ورود اسلام به ایران، به تدریج علوم مختلفی به ایران وارد شد که عرفان و تصوف از جمله آنها بوده است. عرفان در ایران، فارغ از اینکه با چه عنوانی مطرح شود، پدیده ای است که طیف های مختلف، رویکردهای متنوع و گرایش های گونه گونی را در بر دارد .در عرفان ایرانی ، عارف را مقبول به دارا بودن صفات: وارستگی، آزادی، انجام کار نیک، ننگ نداشتن از بدنامان، دعوت به اجتماع و انسانیت، نفوذ عارفان در بزرگان و فرمانروایان، دفع ریا، دفع مرگ، تعلیم عاشقی، روان پژوهی، شکوفا کردن فلسفه ی اسلام و ایران می دانند.آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است، مربوط به عرفان ایرانی، تاریخچه و ویژگی های آن است. از آنجا که تاکنون پژوهشی جامع در باب تاریخچه و خصیصه های عرفان ایرانی از دوران باستان تا کنون صورت گرفته است، نگارنده سعی نموده این موضوعات را در پژوهش حاضر بگنجاند.

Keywords:

عرفان , ایران , تصوف , عارف