جواد دیهیم
مرتضی بینش - عضو هیئت علمی، دانشگاه فرهنگیان مشهد
علی معقول - استادیار گروه مدیریت بازرگانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور

براساس نظر چن(2004) متیوسیک و هیل( 1998 ) و اسپندر و گرنت( 1996 ) در دنیای آشفته و رقابتی امروز، دانش به طور گسترده ای منبع اصلی مزیت رقابتی سازمانها شناخته شده است(محمودصالحی و همکاران، 1391 ) این امر با توجه به پیچیدگی های زندگی بشر در دنیای امروز، که با حرکت از جامعه صنعتی به عصر اطلاعات و فناوری های نوین منجر شد،دانش تبدیل به یک مزیت رقابتی روز افزون و تسهیل کننده موفقیت سازمان ها شده است. (موقر و همکاران، 1393) فناوری اطلاعات بدلیل تحول پذیری و قدرت تأثیر فراوانی که در رشد آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و .... دارد، یکی از پویاترین و بحث انگیزترین رشته های علم و فناوری محسوب می شود.( باسیوس، 1389 ) این تکنولوژی ، واسطه ای است که امکان بیان طیف گسترده ای از اطلاعات ، اندیشه ها ، مفاهیم و پیام ها را فراهم می کند. همچنین فناوری و مدیریت دانش از عوامل اصلی نیل به مزیت های رقابتی و موجب ارتقا توان سازمان ها و کشور ها در عرصه رقابت داخلی و بین المللی می گردد