ارزیابی اثرات تکیه گاه های الاستومری درعملکرد لرزه ای پل های بزرگراهی باعرشه ی صندوقه ای تحت اثر مولفه های افقی وقائم زلزله ی حوزه ی نزدیک

عرشه پل ها به دو صورت روی زیرسازه قرار می گیرند در حالت اول اتصال بین عرشه وستون کوله ها وپایه ها گیردار بوده وهیچ فاصله ای بین آن ها نمی باشد در حالت دوم الاستومر به عنوان جداساز بین عرشه با زیر سازه استفاده می شود دراین پژوهش برای جداسازی بین عرشه پل بزرگراهی با عرشه ی صندوقه ای از نئوپرن استفاده شده است به طوری که در راستای عرضی حرکت عرشه ی پل به وسیله ی استاپ پلاک محدود شده است و نیروهای جانبی را کوله ها وپایه ها تحمل می کنند. دراین مطالعه سطح خسارات ستون کوله ها وپایه های میانی پل در راستای طولی وعرضی پل با استفاده از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیر خطی وتحلیل لنگر انحناء تحت اثر مولفه های افقی وترکیب مولفه های افقی با مولفه های قائم رکوردهای حوزه ی نزدیک ارزیابی شده ومورد مقایسه قرار گرفته است نتایج تحلیل نشان می دهد که درراستای طولی وقتی از الاستومر استفاده شده است سطح خسارات ناشی از ترکیب مولفه های افقی یا مولفه های قائم زلزله های حوزه ی نزدیک تقریبا با سطح خسارت ناشی از مولفه های افقی یکسان می باشند لذا استفاده از الاستومر دراین جهت باعث شده است تا مولفه ی قائم زلزله حوزه نزدیک تاثیر کمی روی خسارات ستون ها بگذارد.

Keywords:

پل , الاستومر , آسیب پذیری , تحلیل دینامیکی غیر خطی , زلزله حوزه نزدیک , مولفه های افقی , مولفه ی قائم