مریم دانش شکیب - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری موسسه آموزش عالی دیلمان، گیلان ، ایران
سهیلا مهربخش - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری موسسه آموزش عالی دیلمان، گیلان ، ایران
امیررضا کریمی آذری - استادیارگروه معماری، دانشکده معماری وهنردانشگاه گیلان، گیلان، ایران
رضا پرویزی - مربی، عضوهیات علمی موسسه آموزش عالی دیلمان، گیلان، ایران

عناصر تاریخی شهرها در برگیرنده ارزشهای تاریخی وفرهنگی ونماد هویت وتبلور فرهنگ شهری بوده ومیزانی گرانبها برای نسلهای بعدی به شمار می آیند آنها پیامهایی از دانش نسلهای گذشته همراه با تجربه ، هنر وحس مکان به نمایش می گذارند. اما امروزه از دست دادن کارکرد ونقش خود در شهر دچار فرسودگی کالبدی ،عملکردی واجتماعی وکاهش حس مکان وحس تعلق شده اند. حس مکان رابطه عاطفی به مکان ویکی از عوامل موثر در ارتباط انسان ومحیط است که یکی از معیارهای ارزیابی محیط های با کیفیت می باشد ، فضاییکه در فرد این حس را ایجاد می کند تبدیله به یک مکان می شود که مردم تمام واقعیات واتفاقات را به آن می شناسند آنچه دراین پژوهش مطرح است . ارایه راهکارهایی جهت ساماندهی عناصر تاریخی با احترام با بافت وکالبد با رویکرد افزایش حس مکان وحس تعلق می باشد ، تا باعث افزایش سطح کیفیت محیط های انسانی گردد واین روند را در شهر تقویت نماید . این پژوهش در حوزه پژوهشهای کیفی وبه صورت تحلیلی – توصیفی صورت می پذیرد ودر پایان راهبردهایی در جهت افزایش حس مکان وحس تعلق ارائه گردیده است .

ساماندهی ، عناصر تاریخی ،حس مکان ، حس تعلق ، لاهیجان