سیده سیما ابوالقاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران- سازه ، دانشکدده فنی دانشگاه گیلان
آرش بهار - استادیار، گروه عمران ، دانشکده فنی دانشگاه گیلان

امروزه جداسازی لرزه ای یکی موثرین روش های کاهش خطردربرابرزلزله های قوی می باشد. جداسازی لرزه ای باعث کاهش تغییرمکان بین طبقه ای وشتاب سازه می شونددرحالی که تغییرمکان پایه را به شدت افزایش می دهند. ابزار کاهش این تغییرمکان های شدید براساس نیاز سیستم آنهابه گروههای کنترل غیرفعال، فعال ونیمه فعال تقسیم می شوند که درسال های اخیر یکی ازمهمترین راه های کاهش آسیب پذیری سازه ها دربرابربلایای طبیعی بوده اند. دراکثرسیستم های کنترلی تمامی پاسخ های سازه بافرض پی صلب نتیجه می شوند اما درواقعیت تغییرشکل های یک سازه درهنگام زلزله تحت تاثیر اندرکنش سازه با فونداسیون ولایه های خاک زیرین آن قراردادوآنالیز اندرکنش خاک وسازه پاسخ این تغییرشکل ها راموردارزیابی قرارمی دهد.

جداسازلرزه ای، کنترل نیمه فعال، اندرکنش خاک وسازه