کمیل عبدی - دانشجوی دکترای رشته جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحدسمنان -ایران
عباس ارغان - عضوهئیت علمی و استادیارگروه جغرافیا وبرنامه ریزی شهری ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحدسمنان- ایران
انسیه سیدعلیان - دانشجوی دکترای رشته جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحدسمنان - ایران
شمیلا اللهیاری

درسالهای اخیرپدیده ای که بیشترموردتوجه برنامه ریزان ومدیران شهری برای مقابله بامشکلات فراوان پیش روی شهرها قرارگرفته ،برنامه ریزی پایدار شهری می باشد. درادبیات اخیردنیا واژه ی ((بازآفرینی شهری)) به عنوان یک واژه عام که مفاهیم دیگری چون، بهسازی، نوسازی، بازسازی، توانبخشی ، احیا، تجدیدحیات، باززنده سازی، نوزایی وروانبخشی شهری را دربرمی گیرد، به کارمی رود. بازآفرینی شهری، درواقع توسعه شهری به مفهوم رشد کمی عناصر کالبدی شهر برای اسکان جمعیت وارتقای کیفیت زندگی، اشتغال، سکونت ودرآمدو.. درقالب طرح های توسعه شهری رخ خواهدداد. این مقاله باهدف دستیابی به نقش بازآفرینی درتوسعه پایدار شهری بااستفاده ازروش توصیفی- تحلیلی ضمن بررسی ماهیت وعملکرد بازآفرینی شهری درصدد می باشد تاازآن به عنوان راهبردی درجهت رسیدن به توسعه پایدارشهری گام بردارد. ودرنهایت باتوجه به روندروبه تزاید شهرنشینی و افزایش مهاجرت ازروستا به شهر درجهان به خصوص در کشورهای درحال توسعه ونیازمبرم مناطق شهری به بازآفرینی،راهکارهای استراتژیکی مدیریتی- اجرایی بازآفرینی درجهت رسیدن به توسعه پایدار شهری ارائه شده است.

بازآفرینی شهری،توسعه پایدارشهری، مدیریت شهری،طرح شهری