ارایه چارچوب تلفیقی سرمایه اجتماعی و شبکه های نوآوری

در این مقاله به بررسی مفهوم سرمایه اجتماعی به عنوان مکمل سرمایه انسانی می پردازیم. اگر سرمایه انسانی مربوط به یک فرد در سازمان باشد، سرمایه اجتماعی چیزی است که از هم افزایی مجموع این سرمایهها حاصل می شود و چیزی بیش از جمع جبری سرمایه های انسانی خواهد بود. جریان تسهیل شده اطلاعات و دانش، امکان برقراری تبادلات یا تراکنش های دارای بیشترین ارزش افزود، فعالیت هماهنگ با بقیه گروه های شرکت و اعتماد بین کنشگران از منابع مزایای رقابتی هستند. تمام موارد گفته شده را شبکه های اجتماعی و سرمایه اجتماعی پایه گذاری می کنند. شبکه های اجتماعی که ساخته سرمایه های انسانی شرکت است، در صورت کمک در ایجاد مزیت رقابتی سازمان، سرمایه اجتماعی برای سازمان به ارمغان می آورند. در این مقاله، در ابتدا مفهوم سرمایه اجتماعی و ابعاد آن مورد بحث قرار می گیرند. سپس ما تمرکز خود را بر شبکه های بین سازمانی و بین فردی به عنوان مولد سرمایه اجتماعی قرار می دهیم. با بررسی ادبیات مشخص می شود که شبکه ها هم اثرات منفی و هم اثرات مثبت بر عملکرد سازمان دارند. بنابراین رویکردی اقتضایی مشخص می کنیم برای داشتن خروجی مثبت شبکه ها بر میزان نوآوری، در شرایط مختلف چه شبکه ای مناسب است. انواع شبکه ها در چهار نوع کلی و پروفایل هر یک مشخص شده اند.