فیروز رحیمی زاده - گروه مدیریت دولتی، واحد یاسوج ، دانشگاه آزاد اسلامی ، یاسوج ، ایران
جواد ایرانبان - گروه مدیریت ، واحد شیراز ، دانشگاه آزاد اسلامی ، شیراز ، ایران

سلامت از واژه هایی است که بیشتر مردمان با آنکه اطمینان دارند معنای آن را میدانند، تعریفش را دشوار می یابند. در فرهنگ و بستر سلامت وضع خوب و عالی بدن، اندیشه و روح و بویژه برکنار بودن از درد یا بیماری جسمی تعریف شده است. جالینوس سلامت را عبارت از وجود نسبت معینی از عناصر گرمی، سردی، رطوبت و خشکی تعریف می کند. ابن سینا معتقد است: سلامت سرشت یا حالتی است که در آن اعمال بدن به درستی انجام می گیرد... نقطه مقابل آن بیماری است. در سالهای این تعریف کامل تر شده است. سلامت ،» توانایی داشتن یک زندگی مثمر از نظر اقتصادی و اجتماعی « اخیر با گنجانده شدن بیشتر به عنوان ابزاری برای رسیدن به یک هدف منظور شده است که میتوان آن را از لحاظ کارکردی به صورت یک منبعبیان کرد ؛ منبعی که به مردمان امکان میدهد به گونه فردی، اجتماعی و اقتصادی زندگی کنند. حوزه سلامت اجتماعی از سال های 1995 به بعد علاوه بر نگرش کلی و عامی که بر کیفیت سلامت در میان تمام افراد دارد، در کشورهای صنعتی گرایشی خاص را در دو بعد سلامت روانی و نیز سلامت اجتماعی آغاز کرده است. گروهی از کارشناسان در این تلاش بوده اند تا با عملیاتی کردن مفهوم ارتقاء سلامت اهداف کلی شعار بهداشت برای همه را با زمینه های اجتماعی سلامت در مفهوم عام پیوند بزنند. آنان معتقدند که ارتقاء سلامت در حقیقت در بر گیرنده زمینه های اقدام اجتماعی برای توسعه سطح سلامت است.

سرمایه اجتماعی، سلامت اجتماعی ، انسجام اجتماعی، شکوفایی اجتماعی