بهینه سازی قابلیت اطمینان با استفاده از تخصیص بهینه مازاد در سیستم های سری موازی چند گانه چند سطحه

امروزه بدلیل فناوری پیچیده و هزینه بالای خرید دستگاهها و تجهیزات جدید، بخش نگهداری و تعمیرات به عنوان بخش تفکیک ناپذیری از بخش تولید تلقی می شود. به همین دلیل آگاهی از چگونگی عملکرد یک سیستم صنعتی در طول یک دوره کاری قابلیت اطمینان را به عنوان یک معیار بسیار مهم و اساسی درتمامی فرایند های تکوین محصول اعم از طراحی، ساخت و تولید و همچنین اقدامات نگهداری و تعمیرات کرده است. استفاده از اجزای افزونه مساله تخصیص افزونگی را به همراه دارد که در آن بهینه سازی قابلیت اطمینان سیستم با استفاده از اجزای افزونه در زیر سیستم ها و اجزا آن ها با توجه به محدودیت هایی از قبیل هزینه، وزن و... دنبال می شود. در بیشتر تحقیقات انجام گرفته مساله تخصیص افزونگی به پایین ترین سطح سیستم که اجزا آن هستند اختصاص یافته است. در این رابطه مدل های ریاضی خاصی برای بهینه سازی تخصیص مازاد چند گانه چند سطحه ارائه شده است. در این مقاله یک مدل ریاضی جهت بهینه سازی قابلیت اطمینان یک سیستم سری موازی چند گانه چند سطحه طراحی شده و در پایان مثالی عددی برای نشان دادن کارایی این مدل آورده شده و با استفاده از نرم افزار لینگو 11 بهینه سازی و حل شده است. نتایج حاصل از حل مدل نشان می دهد که این مدل باعث افزایش قابلیت اطمینان با توجه به بودجه در دسترس می شود. همچنین نتایج نشان دهنده این است که استفاده از اجزای افزونه با توجه بهمحدودیت ها و پارامتر های مدل می تواند هم در سطح جز و هم در سطح زیر سیستم تخصیص داده شود.

Keywords:

قابلیت اطمینان , تخصیص چند سطحه , بهینه سازی , اجزاء مازاد