علیرضا آقا یوسفی - دانشیار روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مهدی دهستانی - استادیار روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
فاطمه امینی - دانشجوی دکتری روانشناسی پیام نور تهران ،،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد لامرد ،باشگاه دانش پژوهان جوان و نخبگان ،لامرد ،ایران
سوسن سالاری - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد کاشمر ،باشگاه دانش پژوهان جوان و نخبگان ،کاشمر ،ایران

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری با کیفیت زندگی و توان پیش بینی این مفاهیم در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد روش: جامعه آماری پژوهش بیمارن مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان لامرد بود. تعداد 234 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس کیفیت زندگی WHOQOL-BREF تاب آوری کانر و دیویدسون CD-RISC و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده MSPSS بود. پژوهش از نوع همبستگی و داده ها به روش رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت یافته ها: تاب آوری، حمایت دوستان و حمایت شخص 46 درصد واریانس کیفیت زندگی را پیش بینی کرد. بین تاب آوری، حمایت دوستان، حمایت شخص و حمایت خانواده رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به این که متغیرهای تاب آوری و حمایت دوستان و حمایت شخص پیش بینی کننده های معناداری برای کیفیت زندگی هستند، می توان با ایجاد چنین ظرفیت هایی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 را ارتقا بخشید

دیابت نوع 2،کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده، تاب آوری