تحلیلی بر وضعیت شغلی فارغ التحصیلان دانشگاهی و علل عدم جذب آنان

برنامه ریزی آموزش عالی از ارکان آموزش هر جامعه است که با تکیه بر نیازهای جامعه و آخرین دستاوردهای علمی و پژوهشی، برای شکوفایی و باروری نیروی انسانی و تربیت خبرگان جامعه برنامه ریزی میکند. یکی از راه های نسبتا مطمئن برای یررسی نقاط ضعف و قوت برنامه ها، بررسی میزان اثر بخشی و کارایی فارغ التحصیلان دانشگاهها است که تولید و برونداد آموزش عالی محسوب میشوند و قاعدتا باید از توان کافی برای درک و حل مشکلات کاری برخوردار باشند. تجارب حاصل از بیش از نیم قرن آموزش های عالی در رشته های مختلف حاکی از ان است که دانشجویان فارغ التحصیل که به مثابه خروجی این نظام در نظر گرفته می شوند، در تطابق با بازار کار از توفیق مطلوبی برخوردار نبودند؛ به گونه ای که با وجود نیاز مبرم کشور به نیروهای متخصص، بازار کار چندان تمایلی به جذب آموزش دیدگان نشان نداده و نظام آموزش عالی با بحران جدی در زمینه بیکاری عظیم فارغ التحصیلان قرار گرفته است مقاله حاضر به روش تحلیل تاریخی اسنادی، به بررسی علل عدم جذب فارغ التحصیلان دانشگاهی در واحدهای صنعتی در محورهای دانشگاه، صنعت و شاخصه های فردی و اجتماعی می پردازد و در نهایت عواملی که موجب شایسته شدن فارغ التحصیلان در پاسخ به نیاز بازار کار می شود، مورد بررسی قرار میگیرد

Keywords:

نظام آموزش عالی , اشتغال , فارغ التحصیلان , بازار کار